Week 14

Deze week vloog voorbij. Een normale schoolweek, maar toch aan het einde nog genoeg drukte. In het begin van mijn stage periode had ik momenten dat ik me gewoon verveelde, wat zal ik nu eens doen… en hoe zou morgen er uit zien… Maar afgelopen week en ook voor de aankomende en alweer de laatste week heb/had ik een super strakke planning!
Afgelopen weekend ben ik in Pacitan geweest. Pacitan is een dorpje, ongeveer 7 uren rijden vanaf Surabaya. In Pacitan woont de familie van Mr. Anwar, en Anwar is de sportleraar op de Elementery school. Vrijdagmiddag zijn we met Anwar zijn familie en nog een lerares van de school naar Pacitan gereden. We hadden een stop in Madiun, daar hebben we geslapen en de volgende morgen zijn we doorgereden naar Pacitan. Als je naar Pacitan wil gaan moet je dat wel in de morgen doen, want in de avond of nacht kan het heel gevaarlijk zijn. Het was een prachtige route met veel bergen, maar wanneer het regent kan dat dus ook heel gevaarlijk zijn. Meestal regent het in de avond of nacht en dat was wel de reden dat we in de morgen vroeg naar Pacitan reden. Vaak als het regent vallen er grote brokken stenen of zand van boven naar beneden op de weg dus. Aangekomen in Pacitan hebben we natuurlijk eerst alle familieleden een hand gegeven en geklets etc. Daarna zijn we naar het strand gegaan. Pacitan ligt aan de Indische kust, ten zuid/ westen van Java en heeft prachtige stranden! We hebben in totaal 3 verschillende stranden bezocht waarvan er 1 zeker de mooiste was! Omdat we daar niet konden zwemmen hebben we dus nog meerdere stranden bezocht. De golven daar waren super hoog en de stroming was ontzettend sterk. Bij de andere stranden hebben we lekker kunnen zwemmen, heerlijk.
Helaas voelde ik me na het zwemmen niet zo goed. Ik voelde me niet goed tot en met zondag avond op het moment dat we terug gingen. Dus gelukkig net voor de terugweg voelde ik me alweer beter. Toen ik me niet goed voelde ging ik ongeveer elk uur naar de wc. Je kan wel begrijpen dat ik erg blij was dat ik me beter voelde en dat ik dus niet tijdens de terugweg elk uur naar de wc hoefde te gaan.
De zondag morgen zijn we gaan zwemmen in een zwembad. Niet zomaar een zwembad, want het water komt van de bergen en moet erg goed zijn voor je huid. Veel mensen met huidproblemen gaan hier naar toe en hopen dat hun huidprobelemn over gaan op een één of andere “simsalabim” manier. Ik geloof er niet echt in. Mijn huid voelt en ziet er nog precies hetzelfde uit als daarvoor. Het water is onzettend heet, je hebt verschillende baden van warm naar heet en het is goed om dat om de paar minuten af te wissellen. Dus je begint in het warme bad, na 5min. ga je naar het hete bad en dan weer terug etc. Het hete bad was echt niet normaal heet. Anwar zei steeds, kom op, “it’s oke”, maar ik voelde me echt een eitje dat gekookt werd in het water. Na 30 sec. ongeveer in dat water te hebben gestaan voelde ik me duizelig en ging ik maar weer terug naar het warme bad. Na de tijd gaf het me wel een lekker en fris gevoel maar tijdens het badderen.. bah veelste heet!
Tijdens dit weekend heb ik weer 2 nieuwe dingen gegeten. Ik heb haai en konijn gegeten. Beide nog nooit gehad. De haai vond ik niet lekker, het smaakte naar vis uiteraard maar geen lekkere smaak. De konijn vond ik wel lekker, is een beetje kip achtig. Wat me nu ook te binnen schiet is dat ik ooit kroepoek heb gegad van koeienhuid. Heb ik dat al verteld… ze eten hier heel veel kroepoek en dus ook van koeienhuid. Ook dat was niet te eten!
Ik houd het voor deze week kort, volgende week mijn laatste verslag, tenminste van mijn stage. 11 Feb. vertrek ik met de trein naar Bali. Oke doei!