Laatste week in Surabaya!

Goedenavond allemaal!
Tenminste voor mij, nu ik dit schrijf is het al best laat in de avond. Het is mijn laatste avond in Surabaya. Morgen, maandag de 11de vertrek ik in de nacht met de trein naar Bali.
Ik heb verteld dat ik deze week een volle planning had, en dat klopte! Dat is ook wel de reden dat ik nu nog zo laat aan het typen ben. Morgen ochtend ga ik naar een bruiloft van een leerkracht op school. Het trouwen hier moet heel anders gaan en verlopen dan in Nederland, dus ik ben best wel nieuwschierig.

Afgelopen week heb ik vele families bezocht! Ik heb tegen iedereen doei moeten zeggen, en ik vind dat eerlijk gezegd maar niks. Indonesiers zijn hele goede mensen, en vooral de mensen die ik heb ontmoet zijn super aardig, en dan is het toch best moeilijk om afscheid te nemen. Waarschijnlijk zie je ze gewoon nooit meer…
Aan de andere kant hebben ze natuurlijk ook hun negatieve kanten en kan ik nu ook wel de conclusie trekken, dat Indonesiers toch heel anders zijn dan Hollanders, en ik meer houd van de hollandse karakters, gewoonten etc.
Over het algemeen vind ik de Indonesiers, erg helpvol, ze willen je met alles helpen, maar alles draait om geld. Ze verwachten dan wel een fooi. Ook zijn de Indonesiers erg schijnheilig. Ik heb vele mensen ontmoet hier, en heb vele geheimen gehoord, dat ik beslist niet mocht door vertellen. Daar houd ik totaal niet van, maar daar heb ik me maar gewoon in moeten aanpassen. Bijv. ik ging op een avond uit eten met een lerares en haar kinderen. Ik mocht dit beslist niet zeggen tegen haar collega’s op school. Ik weet waarom, maar daar zit een lang verhaal achter, en dat vertel ik jullie allemaal nog wel. Het komt er ook op neer dat het allemaal moslims zijn en zich moeten houden aan vele regeltjes. Ik vind het wel mooi dat ik erg veel te weten ben gekomen over het moslim geloof. Ik weet nu dat ik mijn geloof nooit zal veranderen van katholiek naar moslim. Het zijn goede mensen, de moslims, maar misschien wel iets te goed voor ons. Ze moeten zich houden aan regels die in de koran staan, zoals het niet drinken van alcohol en nog veel meer!
En dan vind ik de Indonesiers ook nog erg lui. Zelf vinden ze dat niet, ze zeggen ook dat ze het altijd druk hebben, maar ondertussen liggen ze wel gewoon elke dag een middagdutje te doen.
Ook kan ik me soms heel erg ergeren aan Indonesiers, ze hebben veel minder discipline dan wij Nederlanders. Ze komen altijd te laat, op straat is het éé’n grote gekkeboel en de leerlingen vinden het erg moeilijk om ook maar even 5 min. stil te zijn en naar hun meester te luisteren.
Tot zover ongeveer het negatieve over de mensen hier. Het positieve is dat ze erg open zijn tegen buitenlanders. Erg nieuwschierig, geïnteresserd en positief denkend zijn over buitenlanders.
Natuurlijk zijn niet alle mensen zoals ik ze hierboven beschreven heb, maar dit is wel mijn beeld wat ik heb nu, over de mensen in Indonesie.

Als ik mijn stage op nieuw had mogen doen, had ik wel wat dingen anders gedaan, dan hoe ik ze nu heb gedaan. Ik had bijv. elke dag op de fiets naar school willen gaan of meer met de bemo willen doen. Bemo is stadsbus. Buharto is een bezorgde vrouw, en naar mijn idee net iets ‘te’ bezorgd. Ik had misschien iets meer zelf willen doen, zonder Firman of dure taxi. De laatste paar weken kan ik het trouwens wel heel goed met Buharto vinden, soms praten we gewoon met elkaar een hele avond lang. Ik heb het wel naar mijn zin gehad in haar huis, achteraf denk ik wel dat dat een goede beslissing is geweest om gewoon hier te blijven logeren. Zou mijn stage nog 2 maand langer zijn, had ik wel een andere homestay gezocht. Ik vind 3 à 4 maanden een prima stage periode!

Dat ik alleen ben gekomen naar Indonesië, heb ik totaal geen spijt van gehad. Ik denk wel dat het misschien leuker had geweest als ik toch een maatje bij me had, maar ook nu heb ik me prima vermaakt. Ik heb vele families bezocht, veel met Buharto gesproken, en dat doe je toch eerder wanneer je allen bent dan dat je met z’n tweeën bent, en dat maakt wel dat ik een volle bak ervaring heb meegekregen van Indonesië. Ik ben echt ontzettend veel te weten gekomen over dit land en ik vond het ook erg interessant allemaal om te spreken met iedereen over van alles en nogwat.
Ik ben erg positief over mijn stage periode. Natuurlijk zijn er dingen die ik misschien beter of anders had kunnen doen waardoor het nog leuker had kunnen worden, maar dat heb je natuurlijk bij alles en dat bedenk je je dan pas achteraf.

Het afscheid op de scholen was erg leuk! Ik mis de leerlingen nu al een klein beetje,,
Veel leerlingen kwamen nog bij me langs voor een handtekening en foto etc etc. Ook heb ik veel souveniertjes meegekregen van de leerlingen, erg leuk! Laat ik jullie over 3 weken allemaal zien!

De zaterdagavond ben ik voor het laatst in de club geweest. Over Grace gesproken,, ja dat is een beetje over. Onze vriendschap was goed, maar ook zij was een typische Indonesier waar ik niet over kon, en wat ook echt niet goed was. Lang verhaal, maar ook dat vertel ik jullie allemaal nog wel.

Dan nog een nieuwtje voor jullie over het meest slechte bedrijf in Indonesië. Het slechtste bedrijf in Indonesië waar ik mee te maken heb gehad is de immigratie. Voor mijn laatste stempel in mijn visum, heb ik 7 keer bij de immigratie moeten komen. Helaas is de immigratie best wel ver weg, en heb ik dus gewoon lessen moeten afzeggen omdat ik naar die stomme immigratie moest. Ik noem het stom, want het is gewoon ook echt een stom bedrijf! De regeltjes daar zijn niet te snappen en ook de mensen die daar werken lijken wel sombies, die misschien 1 uurtje in de nacht slapen. Zo ontzettend traag dat ze daar zijn, altijd te laat en erg ongemotiveerd! Maarja Buharto zei ook al “dat is Indonesië”.

Nu heb ik een erg leuke stage periode gehad, maar met dat gene wat ik hierboven heb verteld heb ik ook wel weer zin om lekker naar huis te gaan, maaaaaar voordat natuurlijk nog even lekker uitrusten op Bali. Ik heb ontzettend veel geleerd over mezelf, over Indonesië, over het moslim geloof en nog veel meer en daar ben ik erg blij mee! Dankjewel mijn school en ook zeker dankjewel Yudi!
Voor jullie, ook bedankt voor het lezen van al mijn verslagen. Trouwens er komt ook vast nog wel een verslag aan het einde van mijn Bali vakantie.

Doei Surabayaaaa!