Ijen en Bromo vulkaan

Week nummero drie!

Vanaf nu ga ik mijn verslagen niet meer per dag beschrijven, maar vertel ik alleen nog maar over de speciale dingen. Ik denk dat ik alleen over de speciale dingen al een heleboel kan vertellen.

Wat zo speciaal was deze week, was dat Anna Rixt langs kwam!
Anna kwam vrijdagavond half 8 aan in Surabaya op station Gubeng. Ze zou eigenlijk half 7 al aankomen, maar een uurtje vertraging in het openbaar vervoer is heel normaal.
Na een uur te hebben gewacht zijn we met de taxi naar mijn verblijf gereden en hebben we vervolgens ook daar overnacht. Mevr. Ibu soeharto (de mevrouw waar ik bij verblijf) vond het erg leuk dat er iemand langs kwam! Zaterdagmorgen zijn we met de bus vertrokken richting Probolingo.
Ons plan was om de zonsopkomst op de mooie zondagmorgen te bekijken op de top van de vulkaan “Bromo”, want we hadden voor die avond ook al een verblijf gereserveerd en een jeep die ons naar de top zou brengen. Maar onze plannen veranderden een beetje…
Toen wij in Probolingo een man tegenkwamen die aan ons vroeg; “Wat zijn jullie van plan…” hebben wij ons verhaal verteld en bracht hij ons naar een andere meneer. Deze meneer kwam met nog een erg leuk idee. Het bezoeken van de vulkaan “Ijen-Merapi” deze moest ook erg mooi zijn volgens hem.
Ik had een contactpersoon die voor ons de overnachting had geregeld bij bromo, en ik had hem gebeld of het ook mogelijk was om alles een dag op te schuiven, en dat kon wel.
Want die andere meneer die we tegenkwamen in Probolingo had een prachtig mooi plan, en dat hebben we gedaan.
We zijn de zaterdagmorgen om 11uur vertrokken van Probolingo richting de vulkaan Ijen.
We kwamen ong. 5uur aan bij een homestay. Hier hebben we overnacht zodat we de volgende morgen vroeg weg konden om de zonsopkomst te kunnen zien op de top van de vulkaan.
Voordat we gingen slapen zijn we nog naar een waterval toe gelopen. Deze waterval was niet ver van ons homestay vandaan, maar het begon wel al een beetje donker te worden.
Na een spannend donker tochtje door het bos, hebben we uiteindelijk toch de waterval gevonden. Jammer dat het al donker was, maar toch waren we allebei blij dat we het hebben gedaan.
Op de terugweg van de waterval naar ons homestay kwamen we ook nog een lekker bad tegen.
Het was een warm-minderwarm zout bad wat goed moet zijn voor je huid. Hier hebben we nog even lekker in gebaddert en dat was heerlijk! Je moest dan om de zoveel minuten van het warme naar het minder warme bad.
Daarna hebben we nog lekker gegeten bij ons homestay en zijn we vroeg op bed gegaan.
De reden dat we vroeg op bed gingen was, omdat de wekker al om half 1 in de nacht ging.
1uur zijn we vertrokken naar de top van de berg en 2uur kwamen we ongeveer aan. Vervolgens hebben we nog eens ong. anderhalf uur moeten lopen voordat we helemaal bovenin waren.
Daarna zijn we weer een stuk naar beneden gelopen. Niet buiten de vulkaan, maar in de vulkaan.
We zijn dus gewoon in een krater van een vulkaan geweest. Op de rand van de krater kon je een soort van blauw vuur zien binnen in de vulkaan en daar zijn we naar toe gelopen.
Ik denk dat we ong. een dikke 100m weer naar beneden zijn gelopen en toen waren we vlakbij het blauwe vuur, en dat zag er ontzettend gaaf uit! Ze noemen het de “blue fire”, je zou het kunnen omschrijven als een super groot gaspit.
Nadat we dat gezien hadden in donker, zijn we weer naar boven gelopen en hebben we de zonsopkomst kunnen zien. Het was geweldig mooi om te zien toen het lichter werd, want toen zag de vulkaan er opeens heel anders uit. Je zag opeens een blauw meer midden in de krater. Vreemd maar bijzonder mooi! Ook de route terug, weer naar beneden was erg mooi! Nu zag je tenminste wat en het uitzicht was zoals ik die nog nooit zo mooi had gezien!
De heenweg was wel anders, het was pikkedonker en er waren maar weinig lampjes, behalve de gids die we hadden, hij had een aantal lampjes mee. Soms kon ik ook niet begrijpen dat dit gewoon kon.
We liepen soms over een paadje van maar een halve meter breed en als je er naast stapte dan viel je gewoon kilometers naar beneden en zou je het dus niet overleven. Nergens zag je een hekje of een leuning staan. Ook naar het beneden lopen de krater in, liep je over allemaal losse stenen of grote brokken stenen, en je zal maar uitglijden of struikelen en je overleefd het gewoon niet. Maar daar zal Indonesië ook wel gewoon iets gemakkelijker in zijn dan wij in NL. Het was een gevaarlijk en zwaar tripje maar ik denk wel de mooiste die ik tot nu toe in mijn leven heb meegemaakt!
Wat je ook zag was dat er veel mannetjes liepen met grote brokken stenen. De grote brokken stenen kwamen uit de vulkaan en dat brachten ze helemaal naar beneden. De brokken stenen wogen soms bij elkaar wel 70 tot 90 kilo, dat door 1 man helemaal naar beneden werd gebracht. Ik zeg wel brokken stenen, want zo leek het ook, maar het is zwavel.

De terugweg was erg mooi zei ik, vooral vanwege het uitzicht, maar ook omdat we een groepje apen tegenkwamen. Erg leuk, voor het eerst dat ik apen in het wild heb gezien!
Toen we weer helemaal beneden waren zijn we met de auto, minibusje weer naar probolingo gereden. In totaal duurde dat tripje ong. 6 uren. In die tussentijd hebben we nog een pauze gehad bij een klein dorpje genaamd: Pasirputih. We hebben wat gegeten en kwamen er achter dat dit dorpje aan het strand lag. Toen we op het strand aankwamen, bleek het opeens ook best nog wel een heel mooi strand te zijn ook, wat we helemaal niet hadden verwacht! We hebben even lekker gepootjebaad tot dat opeens iedereen weer met ons op de foto wilde vanwege onze huidskleur. Zo erg als het hier was heb ik nog niet meegemaakt. Nadat we bijna alle mensen hebben blijgemaakt met een foto van ons zijn we weer terug gegaan en zijn we doorgereden naar Probolingo.
Vervolgens zijn we gelijk weer doorgereden naar een klein dorpje waar ons volgende verblijf stond vlakbij de vulkaan bromo. Niet alles ging goed tijdens dit tripje want we hadden eigenlijk iets eerder moeten uitstappen, vervolgens moesten wij meer meer betalen aan de busschauffeur waar wij het niet mee eens waren. Toen we uiteindelijk zijn uitgestapt zou er een kennis van mijn contactpersoon ons oppikken en naar een hotel brengen. Dat hotel bleek geen electrciteit en warm water te hebben, vanwege een storing. Vervolgens heeft die kennis, die ons oppikte, ons bij haar in huis laten slapen.
Volgensmij dacht ze dat we een stelletje waren, want zelf ging ze ergens anders naar toe om te slapen. Uiteindelijk bleek ook dat we hier de avond geen stroom hadden, dus hebben wij een erg knus avondje meegemaakt met kaarsjes in een typisch klein indonesisch huisje. Het was erg leuk om mee te maken en die vrouw die ons in haar huis liet slapen was ook een erg lieve mevrouw.
Deze nacht hebben we alweer niet zolang geslapen. 3uur ging de wekker en half 4 werden we door een jeep opgepikt. Deze jeep bracht ons ook bijna tot aan de top van de vulkaan. Het laatse stukje hebben we moeten lopen, maar dat was geen probleem. Vergeleken met de andere vulkaan die we die dag van te voren hebben bezocht was dit maar een klein stukje lopen. Uiteindelijk stonden we niet echt op de vulkaan maar op een berg daarnaast, waarop je de vulkaan erg goed kon zien.
Om 5uur in de morgen ong. kwam de zon op en dat was weer prachtig om te zien!
Na de zonsopkomst zijn we naar beneden gelopen en dachten we dat dit het was, maar dat hadden we fout gelukkig want het mooiste moest nog komen.
We zijn met de jeep naar de vulkaan gereden en het was net alsof we op een andere planeer waren beland. Op een gegeven moment reden we op een stuk waarbij je erg veel dauw om je heen had, je zag niet zoveel, en de grond was een soort van grijs poeder achtig iets. Toen had ik even het gevoel dat we op de maan reden. Vervolgens kwamen we boven de dauw uit en stond opeens de vulkaan voor je neus. We hadden ook een paard gereserveerd die ons verder omhoog zou brengen. Erg leuk om weer eens paard te rijden, dat was lang geleden. Dit paard bracht ons tot bijna aan de top, het laatste stukje moesten we lopen. Toen we uiteindelijk op de rand van de krater stonden hadden we weer een prachtig mooi uitzicht, en aan de andere kant kon je gewoon in de vulkaan kijken. Op dat moment was de vulkaan aan het roken, wat weer erg bijzonder was om te zien. Bromo is ook nog een actieve vulkaan, dus het had elk moment uit kunnen barsten… naja het had gekunnen.
Ook hier stond weer nergens een hekje, naja een hele kleine dan, dus 1 verkeerde stap en ik had nu in de vulkaan gelegen.
Wat je wel zag waren ontzettend veel nederlanders. Leuk om met hen gesproken te hebben, want iedereen heeft weer tips voor je, voor mijn volgende uitje.
Nadat we in de vulkaan hebben kunnen kijken zijn we weer met paard naar beneden gegaan en vervolgens heeft de jeep ons weer bij ons huisje gebracht waar we sliepen. Tas ingepakt, lekker eten en weer op naar Surabaya. Het openbaar vervoer is erg gemakkelijk hier, want alle chauffeurs die roepen wel waar ze naar toe gaan en ook iedereen wil je wel helpen als je met een vraag zit.
Aangekomen op station Surabaya hebben we nog de bus genomen naar het vliegveld. Anna zou 4uur vliegen naar Bali en 2uur kwamen we aan op het vliegveld. Het hele weekend verliep bijna vlekkeloos, alles ging zo perfect, wat je misschien niet zou verwacht in Indonesië. Met een klein plan, dat zich uitbreidde tot een bijna onmogelijk plan hebben we het toch maar even gedaan.
2 Bijzonder mooie vulkanen bezocht in 3 dagen, met een grote afstand tussen elkaar, en dat alles met openbaar vervoer!
Na doei te hebben gezegd tegen Anna op het vliegveld ben ik weer terug gegaan naar mijn eigen verblijf en heb ik even lekker geslapen, want daar waren wij wel aan toe na dit, vermoeiend/ zwaar/ bijzonder/ geweldig weekend dat wij hebben meegemaakt! Nu ik dit aan het schrijven ben en alle foto’s nog eens bekijk, kan ik het me bijna niet bijvoorstellen dat ik dit allemaal in het echt heb gezien, maar toch is het zo!


Tot zover mijn lange vulkanen verhaal. Ik begrijp dat mensen afhaken na het lezen van dit lange verhaal, maar ik ben nog niet helemaal klaar, want ik maak zoveel mee…

Op de woensdagavond heeft Firman mij meegenomen naar een grote markt in Surabaya.
Deze markt is alleen open vanaf 3uur middags tot 12uur in de avond. Wij zijn er 8uur ong. heen gegaan en zijn daar even wezen shoppen. Je had er heel veel dezelfde kraampjes met dezelfde kleren of schoenen etc. Ik heb uiteindelijk niks gekocht, maar daar was ik nu ook niet echt op uit. We komen er wel weer eens, want het is wel erg goedkoop allemaal, dus ik ben nog wel van plan om er wat te gaan kopen.

Op de vrijdagmiddag nam de headmaster van de junior high school mij mee naar een grote expo.
Ik had geen idee wat ik ervan had kunnen verwachten, maar ik dacht laat ik maar gewoon mee gaan.
Het was een grote hal waar veel kraampjes stonden, en in die kraampjes stonden leerlingen van verschillende scholen spullen te verkopen of te promoten die ze op school hadden gemaakt.
Ik heb weer veel hapjes en drankjes kunnen proeven. Ook werd ik geïntervieuwd door een school wat weer erg bijzonder was natuurlijk. Het is een super lieve vrouw de headmaster en vind het ook ontzettend leuk dat ze me mee heeft genomen.
Waar ik deze week vooral achter ben gekomen is dat Indonesische mensen toch wel hele aardige vriendelijke mensen zijn die je met alles willen helpen!